درمان پارگی تاندون شانه بدون نیاز به عمل جراحی

مفصل شانه دارای دامنه حرکت بسیاری است و برای انجام تمام فعالیت‌های روزانه استفاده می‌شود. درد در شانه می‌تواند تأثیر منفی بر عملکرد و کیفیت زندگی شما داشته باشد. یکی از عواملی که می‌تواند منجر به درد در شانه شود، پارگی تاندون شانه است که ناشی از آسیب‌های ورزشی یا ساییدگی مفصل است و در اکثر موارد منجر به ضعیف شدن بافت عضلانی شانه می‌شود. افرادی که در فعالیت‌های خود از عضلات شانه بیش از حد استفاده می‌کنند، معمولاً بیشتر از این بیماری رنج می‌برند.

در برخی موارد، استراحت و احتیاط در انجام فعالیت‌هایی که عضلات شانه را درگیر می‌کند، می‌تواند بهبود را به همراه داشته باشد. پارگی جزئی تاندون معمولاً بین 6 تا 8 هفته طول می‌کشد تا بهبود یابد، اما در موارد شدید، بهبودی ممکن است تا 12 هفته به تأخیر بیفتد.

علل ایجاد پارگی تاندون شانه و خطراتی که آن با خود همراه دارد

آسیب بر استخوان شانه می­تواند به هر علتی مثل افتادن فرد برروی بازو خود، ضربه مستقیم بر شانه یا استفاده زیاد از این مفصل رخ دهد. برخی از موارد شایع که موجب پارگی تاندون شانه می‌شود شامل:

• رشد خار استخوانی: در صورت رشد خار استخوانی بر قسمت فوقانی شانه با بالا بردن بازو برروی تاندون اصطکاک ایجاد می‌شود و موجب پارگی جزئی یا شدید بروی آن می­گردد.
• کاهش جریان خون: با افزایش سن میزان خون تحویلی به عضلات چرخاننده شانه کم می‌شود چون عضلات و تاندون­ها نیاز به خون فراوان برای ترمیم دارند اگر خون کافی به آن­ها نرسد دچار پارگی می­شوند.
• استفاده زیاد از عضلات در طی ورزش یا فشار بر عضلات و تاندون­ها شانه باعث پارگی آن­ها می‌شود.

هر چیزی میتواند موجب ایجاد پارگی تاندون شانه شود. این عوامل ریسک پارگی تاندون را افزایش می­دهند:

• شغل: کار سخت که فشار برروی عضلات شانه ایجاد می­کند باعث پارگی جزئی برروی بافت­های آن می­گردد این آسیب در طی گذر زمان شدیدتر می‌شود
• استعمال سیگار: سیگار موجب کاهش سطح اکسیژن در بافت­های بدن می‌شود و موجب شدید شدن آسیب و بهبودی را به تاخیر می­اندازد. استعمال سیگار نیز موجب کاهش مقاومت عضلانی و آن‌ها را در برابر عوامل مختلف آسیب ­پذیر می‌کند.
• بیماری­های ارثی مربوط به عضلات شانه یا عضله چرخاننده شانه
• ضعف بدنی
• سن

علائم پارگی تاندون شانه

ضربه به شانه و استفاده زیاد از عضلات آن دو عامل شایع در ایجاد پارگی تاندونی است. علایم ونشانه ­های آن شامل:

• احساس درد خفیف یا شدید در شانه
• درد شبانگاهی خصوصا هنگامی که فرد برروی شانه‌ای که آسیب دیده است میخوابد
• التهاب یا ورم در شانه
• نمی­تواند وزن خود را بر روی سمتی که آسیب دیده تحمل کند.
• متورم شدن یا تغییر شکل عضلات شانه
• شنیدن صدا یا احساس ازهم گسیختگی استخوان هنگام حرکت شانه
• احساس ضعف ناشی از درد زیاد هنگام حرکت شانه
• گرفتگی عضله شانه و محدودیت در حرکت
• ناتوانی در بالا نگه‌داشتن بازو

پارگی تاندون شانه می­تواند جزئی یا شدید باشد

• پارگی جزئی: هنگامی که آسیب دیدگی شدید نباشد
• پارگی شدید: زمانی که تاندون به دو قسمت تقسیم شود.

چگونه پارگی تاندون شانه تشخیص داده می‌شود

از شرح حالی که از شما می‌گیرند و تاریخچه پزشکی و معاینه متوجه می­شوند، در طی معاینه دکتر شما ممکن است:

• معاینه مناطقی که در آن احساس درد می­کنید
• بررسی میزان حرکت و قدرت کشش شانه

عکس­ برداری با اشعه x و MRI (تصویربرداری مغناطیسی) ممکن است به دلیل شک پزشک به آسیب عضلات چرخاننده شانه نیز برای شما تجویز شود.

درمان پارگی تاندون شانه

پارگی تاندون از جزیی تا شدید و پارگی کامل تاندون و جداشدگی آن می‌باشد. علاوه براین گاهی آسیب کمی ایجاد می‌شود ولی نتیجه آن ایجاد پارگی ثانویه است.

استراحت و عدم فشار بر عضلات شانه در صورت امکان

این موضوع بسیار مهم است که پس از آسیب به عضله شانه به آن استراحت دهید پزشکتان ممکن است که آن را با آتل ثابت کند. درد ناشی از آسیب شانه به گردن نیز منتشر می‌شود. شما ممکن است نیاز داشته باشید برای بهبودی و تحریک نشدن درد، شانه ­تان آتل گیری و بی حرکت شود.

داروهای تجویز شده برای بهبود شانه ­تان

پزشک ممکن است داروهای تسکین‌دهنده درد برای شانه‌ی شما تجویز کند. داروهای NSAID (ضد التهاب غیراستروئیدی) می‌توانند درد شما را کاهش دهند و همچنین به کاهش التهاب کمک کنند. نوع دارو و مقدار مصرف آن‌ها بسته به تشخیص و نظر پزشک یا داروساز شما مشخص خواهد شد. اگر حتی به مقدار کمی از داروهای NSAID در روزهای گذشته استفاده کرده‌اید، به پزشکتان اطلاع دهید. در صورتی که درد به حدی شدید باشد که نیاز به مصرف منظم مسکن داشته باشید، این ممکن است نشان‌دهنده نیاز به روش‌های دیگر درمانی مانند استفاده از آتل برای ثابت نگه‌داشتن عضو، تزریق کورتیکواستروئید به داخل مفصل یا انجام فیزیوتراپی باشد.

کورتیکواستروئیدها

اگر شما پس از چند هفته درد دارید وپس از فشار بر آن شانه تان ورم میکند پزشک می‌تواند کورتیکواستروئید به مفصل شانه تزریق کند این باعث می‌شود که ورم کاهش یابد و فرصتی به استخوان شانه می­دهد تا خود را ترمیم کند. بهتر است از مواد طبیعی که التهاب ودرد را کاهش می­دهند، استفاده کنید.

فیزیوتراپی تخصصی

اگر استراحت، درمان های طبیعی، داروها یا تزریق در مفصل در بهبودی شانه اثر نداشت می­توان از فیزیوتراپی تخصصی کمک گرفت.

یک فیزیوتراپ حرفه­ ای با تجویز تمرینات خاص ورزشی می­تواند به بهبود شانه کمک کند، فیزیوتراپی موجب سریع شدن درمان می‌شود و شما نیز با انجام تمرینات در منزل نیز میتوانید زودتر بهبود پیدا کنید.

ورزش برای درمان پارگی تاندون شانه

حرکات کششی می­تواند قدرت تاندون را برگرداند، اگرچه بهتر از قبل از شروع این مرحله به پزشک مراجعه کنید تا داروهای لازم برای شما تجویز شود. انجام اشتباه تمرینات کششی موجب بدتر شدن شرایط استخوان شانه خواهد شد. پزشک یا فیزیوتراپ می­توانند روش صحیح انجام تمرینات کششی را به شما توضیح دهند.

بازو خود را بکشید این حرکت 10 تا 15 ثانیه باید طول کشد.

بازو آسیب دیده را تا قفسه سینه خود بیاورید سپس آرنج را تا شانه سمت مخالف خود تا حد امکان بکشید. سپس آرنج و بازو آسیب دیده را به‌آرامی با دست مخالف بکشید.

• هر حرکت را 10 تا 15 ثانیه باید طول بکشد و 5 تا 10 بار آن را انجام دهید.
• تا جایی که می­توانید دست خود را بالا بیاورید، اگر نتوانستید دست خود را تا قفسه سینه بالا بیاورید ناامید نشوید با تمرین بیشتر قدرت شما افزایش می­یابد.

دست خود را 10 تا 15 ثانیه بالای سر خود نگه دارید.

دو بازو خود را تا بالای سر بالا بیاورید به طوری که آرنج ها صاف باشد و انگشتان دو دست در هم فرو ببرید. دست ها به گونه ­ای باشند که پشت دست ها مقابل سر شما قرار داشته باشند، 10 تا 15 ثانیه حرکت را انجام دهید، 5 تا 10 بار باید انجام شود اگر نمی­توانید بازو خود بالا سر نگه‌دارید آرنج هایتان را خم‌کنید و بازوهایتان را سعی کنید به بالا سر بکشید.

5 تا 10 ثانیه دست ها خود را به عقب بکشید

انتهای یک دستمال یا چوب را با دست سالم خود بگیرید بازو و دست آسیب دیده را به پشت خود ببرید و به صورت 90 درجه بر باسن سمت مخالف قرار دهید دست سالم خود رابالا ببرید و از پشت دستمال یا چوب را بگیرید.

• دستمال را با دست سالم خود به صورتی که احساس راحتی می‌کنید، بکشید، این حرکت باید 10 تا 15 ثانیه طول بکشد و 5 تا 10 بار انجام شود.
• اگر قادر نیستید که دست را برروی باسن سمت مخالف قرار دهید دستمال و چوب استفاده نکنید فقط تا جایی که می­توانید دست خود را به سمت باسن بکشید.

برای انجام حرکت دورانی به گوشه‌ای دیوار تکیه دهید

طوری بایستید که صورتتان روبه گوشه دیوار باشد و پاهایتان را به اندازه عرض دیوار باز کنید، آرنج هایتان را 90 درجه برروی سطح دیوار قرار دهید طوری که کف دست ها بالاتر از سطح شانه بالاتر قرار گیرند.

طوری ساعد را برروی دیوار بگذارید که وزن شما برروی دیوار بیفتد و تا جایی که می­توانید شانه هایتان را بکشید.

• به اندازه کافی از گوشه دیوار فاصله بگیرید تا راحت تر بتوانید بازوهای خود را به اطراف بازکنید. آرنجتان باید طوری قرار گیرد که مثل یک خط افقی قرار گیرد.
• حرکت 10 تا 15 ثانیه باید طول بکشد و 5 تا 10 بار انجام شود.
• اگر شما اذیت می‌شوید شما باید قبل از این حرکت، حرکت بالا بردن آرنج ها تا سطح شانه ها را انجام دهید.

درمان به کمک جراحی

اگر پارگی تاندون شما شدید باشد و درمان‌های غیرجراحی نتوانسته باشد بهبودی را به شما برساند، یا اگر تمایل دارید که به شغل یا ورزش مورد علاقه‌تان بازگردید، ممکن است پزشک به شما جراحی پیشنهاد دهد. بیشتر جراحی‌ها با استفاده از آرتروسکوپی و ایجاد برش‌های کوچک انجام می‌شود. این نوع جراحی سرپایی است، اما نتایج بسیار مطلوبی دارد و می‌تواند ترمیم شانه را حتی سال‌ها به تعویق بیندازد.

بسیاری از پارگی‌های تاندون به دلیل وسعت آن‌ها، پیری یا نیاز به جااندازی استخوان شانه یا حتی نیاز به برداشتن بافت ترمیم نشده از بدن، قابل ترمیم نیستند.

ابزارهای مورد نیاز برای جراحی شامل:

– آرتروسکوپ (دوربین کوچک) که از طریق برش‌های کوچک وارد مفصل شانه می‌شود.
– عمل جراحی بر اساس تصویری که آرتروسکوپ ارائه می‌دهد، انجام می‌شود.
– برش‌ها توسط ابزارهای کوچک ایجاد می‌شوند، سپس خار استخوان برداشته شده و تاندون به قسمت فوقانی بازو متصل می‌شود.
– در پارگی‌های جزئی ممکن است نیاز باشد تاندون توسط جراحی ترمیم شود. این روش که دبریدمنت نامیده می‌شود، باعث می‌شود مفصل گوی و کاسه به تاندون متصل شود و پارگی وسعت نیابد.

پس از جراحی، بازوی شما به مدت 6 هفته با آتل ثابت می‌شود و سپس می‌توانید با فیزیوتراپی شروع کنید. بیشتر افراد پس از 4 تا 6 ماه بهبود می‌یابند، اما برای بهبودی کامل ممکن است نیاز به 12 تا 18 ماه زمان باشد.